Monday, February 14, 2011

നഷ്ടം.

ശിശിരങ്ങള്‍ ക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടത്,
മഞ്ഞ നിറം പടര്‍ന്നു കയറിയ
വാടിയ ഇലകളായിരുന്നില്ല
കോറി മുറിഞ്ഞു ചുവന്ന കണ്ണീര്‍ തുളുമ്പുന്ന
ഒരു ഹൃദയമായിരുന്നു.
അതുകൊണ്ടാണ് അന്ന് ഞാന്‍ കരഞ്ഞത്.
എനിക്ക് പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ കഴിയാതിരുന്നത്.
ഇത്തിരി നേരത്തെ നഷ്ടപ്പെടലുകള്‍ക്ക്‌
വര്‍ഷങ്ങളോളം നീളുന്ന നടവഴികളുടെ പഴക്കവും,
ഉറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന വായുവിന്‍റെ
മുഷിഞ്ഞ ഗന്ധവുമുണ്ട്.
കൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്ന ഇലകള്‍
ആ വഴിയെ മൂടുമ്പോള്‍,
ശിശിരങ്ങള്‍ക്ക് അവസാനമാകും.
നഷ്ടങ്ങളും നേട്ടങ്ങളും ഓര്‍മ്മകള്‍ ആകും.
പിന്നെ മഞ്ഞു കാലങ്ങളുടെ സമയമാണ്.
മറവികളുടെയും.

No comments:

Post a Comment